Uçurdum da Uçurdum...

Demir'in 15'ini uçurduk, aslında geziyoruz, 40'ını fln bekleyemedik :) Yavaş yavaş idrak ediyorum ki, iki çocukla gezmek, hatta evden çıkabilmek, oldukça zor, insan, sıra kendine geldiğinde hazırlanacak enerjiyi bulamıyor. Yine de vazgeçmeyip bu işlerde pratikleşmek gerektiğine inanıyorum, yoksa insan bunalmaya başlıyor.
Bir de kendini salmaya başlarsan, kısır döngü de kollarını açmış bekliyor gibi, hal ve vaziyet ne olursa olsun bakımlı olmaktan vazgeçmemek, üşenmemek ve kendimizi salmamak ta mottomuz olsun kızlar...

Demircik sadece anne sütü alıyor, yarın kilomuza bakıcaz, ilk aşımız var. Mama takviyesine gerek duymuyoruz. Zaten emzirmek çok keyifli üstelik dünyanın en hijyenik, pratik ve mucize formüllü gıdası anne sütü, umarım anneler sorunsuz emzirebilirler çünkü, yeri doldurulamayacak bir besin bebekler için.

Ziyarete gelenlerle uyku düzeni ve beslenmesiyle ilgili durumumuzu paylaştığımda, genelde, 'hiç uyumuyor, sütüm yetmiyor, çok mağdur durumdayım' dememi tavsiye ediyorlar.
-Nasılsın? diye sorulduğunda - İyiyiiiimmmm, dediğimde, 'söyleme söylemeee' diyenler var. Nefret ettiğim bir yaklaşım da bu. Karşımdaki, potansiyel haset, nazar değdirmek için kem gözlerini üstüme dikmiş, bana kötülük yüklemesi yapıyor sanki. Ben bir insanın mutluluğundan rahatsız olup bunun tersi için dua edebilecek bir insan olduğuna inanmak istemiyorum, ben psikolojik olarak izin vermezsem, bunu başarabileceğine de inanmıyorum. Benim duruşum, güzel olanı paylaşmaktan, çoğaltmaktan yana.Secretıdır, karmasıdır, moda yaklaşımlardan da hoşlanmam. Kendimi NihatDoğan gibi hissettim sanki :))))

Bir de tahammül edemediğim, hatırını sorana bütün hastalıklarını sıralayan insanlar var. Bir insanın hastalığını ancak annesi gerçekten ilgiyle dinleyebilir, bir başkasını zerre kadar enterese etmez, üstelik çok sıkıcıdır.
Aysel Gürel, başım ağrıyor diyene
-bana niye söylüyosun, ben doktormuyum? dermiş. Taktir ediyorum ve hastalığını anlatmaya başladığında biri, bende bu cevabı yapıştırmak istiyorum ama kırıcı olmaktan çekiniyorum ve yapamıyorum...

Plankingçi gençler...

Demirin çamaşırları için, granül beyaz sabun kullanıyoruz. Yumuşatıcı hiç kullanmadım, kendimiz için de çocuklara da. banyosu için sadece zeytinyağı sabunu kullanıyoruz. Şampuan, krem, yağ vs. yok, kozmetik yok.

Bez olarak yenidoğan almıştım ama kullanamadık, çok küçük geldi, kilosuna göre daha büyüklerden aldık, hep molfix kullandım Duru'da, Demirde de devam.

Yenidoğan ıslak mendilleri var. Parfümsüz, parabensiz ama onların da içeriğinde henüz zararları deşifre edilmemiş ya da yasaklanmamış kimyasallar var. Kullanmadan önce uzun süre suda bekletip, çok iyi durulayıp başka bir kutunun içine yerleştirerek kullanıyorum.

Biberon kullanmadık Duruda. ek gıdayla birlikte kaşıkla ya da bardaktan içmeye alıştı yavaş yavaş. Demirde de böyle yapmayı düşünüyorum. Emzik almıştık ama Duruş çok sevmemişti, Demir yine ablasını takip ediyor. Annemle Aylin çok ısrar ettiler almamız için ama yine sevmedi bebiş.

Duru göbek bağını 3. günde düşürmüştü, Demir bey 10 gün sonra attı. Babasına benziyor diyorum, ağır bu çocuk :)
Duruda kullanmıştık ama Demir için eldiven ve şapka kullanmıyoruz. Tırnaklarını kesip törpülüyorum, kendini çizmiyor, parmaklarıyla oynayabiliyor.

Kundak yok. Pozisyon değiştirerek, yanında olmadığımda yan, yanındayken yüz üstü,ama genelde sırt üstü yatırıyorum. Yanlızken yüz üstü uyutmamak lazım beşik ölümleri riski yüksek bu pozisyonda. Yan yatarken de kolları ağrıyabiliyor. Şu an tavsiye edilen en sağlıklı yatış şekli sırt üstü. Kafasının şeklini de problem yapmıycaz artık :)

Demir hastane de ablasına hediyeler getirdi, hemde en sevdiği kitapları. Nasıl tahmin etti bilemiyorum!!!