Kabuklu Enginar, Avrupai Geyikler,Tasarım Harikalarııı vs...

Kabuklu Enginar Dolması

Pazar günü, pazardan, Ayşeyle enginar aldık. Ben soyulmamış olanından aldım,  kabuklarıyla pişen bir tarif denemeyi düşündüğüm için. Sonra tarif ararken okudum ki, pazarlarda limonlu su içinde beklediğini sandığımız enginarlar aslında kimyasalın içinde bekletiliyormuş.  Gıda teröründe sınır tanımayan bir ülkeyiz...

Çevirmekten bıkmadığımız geyikler var;

mesela;

-avrupalı gaz çıkarmaktan utanmaz, sıkılmaz, avrupada her kez gaz çıkarır...

mesela; 

-avrupa'da kimse çocuğuna 18 yaşından sonra bakmaz, kapının önüne koyar...

ya da;

-avrupa'da enginarın kabukları kıymetlidir, biz içini, onlar dışını yer...

ilk ikisini benimsemek istemem, ama enginarın hem içini hem de dışını değerlendiren bir tarif sordum gugıla,  aslında bir kaç tarifi birleştirdim. İyice yıkadığım enginarı ortadan ikiye kesip, tüylü içini kaşıkla temizledim, isteğe bağlı bir harç doldurdum, kıyma-domates rendesi ve bulgurla, çok fazla olmayan limonlu suyla kısık ateşte 45 dk. pişirdim.

 Dolmanın ve sarmanın her türünü çok severim. Bu tarifi de beğendim, dolma kısmını özellikle. Enginar kısmına gelinceee, bir sebze ne kadar lezzetli olabilirse, o kadar lezzetli bana göre :) Yaprakları yeme hadisesi hoşuma gitti, neden diyeceksin günlük, sofrada uzun uzun oturmayı, yemek yemeyi ve konuşmayı severiz ya, çekirdek çitler gibi, sosuna batırarak kemirmek hoşuma gitti, uzun  süre yemek yediğini sanıyor insan, ama çok fazla kalori almamış oluyor. Sosu yine isteğe bağlı, ben yoğurt, mayonez, zerdeçal, kırmızı biber karışımı yaptım.

Ayrıca sapının da ortasını çıkarıp limon sıkarak yiyoruz, ekşi salatalık tadında. Tüyleri yemiyoruz :)

Doğanın tasarım harikaları var, uğur böceği var, tavus kuşu, hercai menekşe, enginar... İçine bayılıyorum, morun tonları ve yeşil çok hoş, bizimlesin diyorum...