'OD' BİR YUNUS ROMANI...

OD, BİR YUNUS ROMANI, gerçekten uzun zamandır, okuduğum romanların en güzeliydi. Uzun zamana yayarak, sindirerek okudum. Aslında çok bahsedildi bir çok blog yazdı ama, ne hoş kitap olduğunu bir kere de ben söylemek istedim...

ANADOLU deyince kafamda yeşil ovalar, bereketli tarlalar, çiçekli dağlar şeklinde bir resim canlanır, tarih boyu böyle olduğunu düşünürdüm ama Yunus Emrenin hayatının neredeyse tamamı, çile doldurmakla geçmiş. Anadolu'da, yeni kurulmaya çalışan beyliklerin kendi aralarındaki mücadele, haydutların, haramilerin, çekikgözün, insanları kılıçtan geçirip, köyleri yağmaladığı, dehşet saçtığı yıllar, insanların hiçbir hakka, hukuka sahip olmadığı, kimsenin korkudan tarlasını bile ekemediği, yağma, zorbalık, açlık dolu bir Anadolu var. İnsanlar gerçekten korkunç bir açlıkla savaşıyor. Yunus ta bütün bunlarla mücadele ederken, babadan oğula miras gibi geçen bir hikayenin tekrarını yaşıyor, babasını arayarak, oğlunu arayarak, uzun uzun yürüyerek ve hep insana olana yakışanı düşünerek, şiirde teselliyi yakalayarak, vazgeçmeden devam ediyor yoluna...

OD, ODUN kelimesinin kökü, ATEŞ, AŞK ATEŞİ demekmiş. Anadolu üniversitesinin girişinde bir Yunus Emre heykeli vardır, sırtında odun taşırken tasvir edilmiş bir heykel. Altında,
-BU DERGAHA EĞRİ ODUN BİLE GİREMEZ. yazar. Okula girip çıkarken, mutlaka birisi durumla ilgili bir espri yapardı ama hiç merak etmedim, araştırmadım, hikayesini, Kitaptan öğrendim;
Yunus Emre Tapduk Emre’nin dergâhına yıllarca dağdan kalem gibi odunlar taşıdı. Tapduk Emre sormadan edemedi:
 -“Ormanda eğri odun tükendi mi? Yunus:
—Tükenmedi şeyhim dedi:
Tapduk Emre:
—Ama sen hep düzgün odun getiriyorsun. Nasıl oluyor bu? diye sordu.
Yunus:
—Seçiyorum şeyhim! Bu dergâha odunun eğrisi bile yakışmaz.” dedi.

Yunus Emre'nin güzel şiirleri, nerede ne zaman ağzından döküldü, nasıl söylendi, nasıl kayda geçti, feysbuk iletilerine nasıl dönüştü :))) Yunusun hayatıyla birlikte ve yaşadığı dönemin güzel, duru Türkçesiyle anlatıyor roman.

İsteyene mesaj;

Hala aynı demogojileri izlemekten bıkmadıysanız, bir kaç diziden feragat edip romanı okumanızı şiddetle öneririm, yaşanan gerçek acılar fazlasıyla tatmin eder, inanın pişman olmazsınız...

"MAL SAHiBi MÜLK SAHiBi
HANi BUNUN iLK SAHiBi
MAL DA YALAN MÜLK DE YALAN
VAR BiRAZ DA SEN OYALAN."

Bir kez gönül yiktin ise
Bu kıldığın namaz değil
Yetmis iki millet dahi
elin yüzün yumaz değil

iLiM iLiM BiLMEKTiR
iLiM KENDiN BiLMEKTiR
SEN KENDiNi BiLMESSiN
BU NiCE OKUMAKTiR

Ben ağlarım yane yane 
Aşk boyadı beni kane 
Ne akılem ne divane 
Gel gör beni aşk neyledi 
Derde giriftar eyledi 

Gah eserim yeller gibi 
Gah tozarım yollar gib 
Gah akarım seller gibi 
Gel gör ben aşk neyledi 
Derde giriftar eyledi 

Aşkın aldı benden beni 

Bana seni gerek seni 

Ben yanarım dün ü günü 

Bana seni gerek seni

Bu dünyadan gider olduk 
Kalanlara selam olsun 
Bizim için hayır dua 
Kılanlara selam olsun 

Sela verin kastımıza 
Gider olduk dostumuza 
Namaz için üstümüze 
Duranlara selam olsun 

Yalancı dünyaya konup göçenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler