Ne güzel blog komşumuzdun sen, Gönül Abla...

 Duruş, Zeynep Duruş'la buluştu hafta sonu. Blog aleminden arkadaştılar, birbirlerini kanlı canlı görüp, birlikte takıldılar, pek eğlendiler, kikir kikir güldüler, koşturup durdular masaların aralarında. Kesinlikle pozitif elektrik aldılar birbirlerinden, ki anneleri de kanka :)

Dattttluuu Gönülüm benden önce davranıp çok güzel yazdı buluşmamızı ve beni de mest etti okurken. Kendisi, genelde benim iki çocuklu halimi pek metheder, kendi üç çocuklu haline bakmadan :) Datlummm sen benim modelimsin, idolümsün, nirvanamsın, o kadar söylüyorum!!!

Fotoğrafları kızlar çekti, inanırmısın günlük, biz 4, 5 yaşlarımızda bu kadar beceriklimiydik? Şimdikiler kesinlikle çok daha fazla donanımlı yetişiyor, zamana ayak uydurabilmek için... 

Günün kafein-nikotin-muhabbet özetinde ağırlıklı olarak, en sevdiği tablosunu seyreden ressamlar gibi, buğulu gözlerle, süppperr anlaşan kızlarımızı süzüp, 
-'ayyy ne iyi, ne güzel yapmışız bu kızları biz, iyi ki doğurmuşuzzz!!!'
-'dimi dimiiii!!!'  ler eşliğinde, kader arkadaşlığımızın tadını çıkardık ama babaannesine bırakılan Demir de omurilik soğanımı minik minik dürttükçe kalkma saatini hatırlayıp ayrılmak zorunda kaldık.  Amaaa şimdilik...

Birbirimizi bulmamız biraz zaman aldı, Mudo'dayız dedim ama, bi lokmacık yerde, üç tane Mudo, bi tane de Mado var :)
Çok kasfetli, yağmurlu ve koşturmacalı başlayan gün, öğlen olmadan açtı... 
'Bu demek değil ayrılık 
Bu demek değil herşey bitti 
Bu demek değil güneş yok artık 
Buluta girdi '

Pazar günü, plansız çıktık evden, outlette panayır başlamış gidelimmi dedim, (panayır ve orada alış veriş yapabiliyosun, daha iyisi olamaz...) kocam pek istekli değildi, onun kırı bayırı gelmiş, benimse ekonomiye can veresim var, zaten o spor giyinmiş ben gezmeliklerimle, niyetler de belli yani... Kimin dediği olduuuu??? Hımmmm, sence günlük :))) 

Aslında o kadar kalabalıktı ki, bizim biri mızmız, öteki pusette iki çocukla zaten rakiplerimizi ekarte edip indirimden faydalanma şansımız yoktu, beğenmediğimiz hamburgercilerin kuyrukları dışarıya doğru ben diyim on sen de yirmi metre uzamıştı... Aldık voltamızı. Bi de koca haklı çıktı. Şansımızı  23 Nisan etkinlikleri için deneyelim dedik,  Duruşun yüzü düştü, 
'ben 23 nisana gitmek istemiyorum! dedi, bizimki ergen oldu da iyiden iyiye, çocuklarla pek eyleşmek istemiyor...
Gittik yine de, orda da manzara farklı değildi, Demir de uyuduğu için 
'siz gidin Duruşla, biz arabada iyiyiz' dedim, arkalarından anladım ki, yine hüsran olacak, çünkü, akın akın çocukları hızlı hızlı çekiştirerek koşuyor fuar alanına ebebeynler. Çok uzun sürmedi bizimkilerin geri gelmesi, 
-Babasının anlattığına göre, Duruşla içerdeki, muhabbet;
-Duruş, cam üflemek istermisin?
-hayır
-Duruş, hede
-hayır
-Duruş hödööö?
-hayıııırrrr....
Kaayu gösterisi de başlayınca, güruh sahneye doğru akınca, kaçmış bizimkiler. O arada İkizleriyle Ünv. den arkadaşlar geldi yanımıza, Harikalar sahiline gidelim dediler, bende kendimce espri yaptım,
-Ailece harikalar diyarında! şeklinde. Gittik, biraz oturduk, kahfeleri içerken biraz dinlendik, dört çocuk kafa ütülerken ne kadar dinlenilirse işte. Arabada 
-geç kaldık, geç, yarın okul var, daha Duruş banyo yapıcak, bıdı bıdı vir vir vir deerrkennnn aklıma birden geldi ki, 
-yarın okul yok, 23 Nisannn, tatillll, banyo da yokkk! diye seviniverdik Duruşla...Hakkaten bazen neşe doluyor insan. Gün bitti, hafta bitti, tatiller de bittiii, Gün dönende dönenceeeee ....