Duru ve arkadaşlarını toplayıp Darıca'ya götürdük cumartesi. Hava kapalı ve rüzgarlıydı,3'e kadar karar veremedik, telefon trafiği oldu, sonunda açar die umarak çıkalım, bitsin bu kararsızlık dedik. Açmadı. Bir iki saat oyalandık, sahilde, parkta dolaştık, rüzgar daha da şiddetlenince, kös kös geri döndük.
Pazar da Durucumla dinlendik, akşam üstü, babamızın yanına gittik. Yürüyerek 30 dk, yaklaşık zaman alıyor. Yarıya kadar pusetle yolculuk yaptı, yarı yolda indirdim, önümüzdeki yaz bütün yolu yürütücem, biraz daha büyümesini bekliyorum, uzun yürüyüşler yapıcaz birlikte :)
Dün akşam, bi baktım, duvarda kocamannnn böyle devvv bir örümcek. Ya da bana öyle geliyor, gördüğüm zaman, bilemiyorum. Farkedince duvarda, tavanda, kanım çekiliyor, o kadar korkuyorum. Feroşa bağırdım, Duru da koştu tabi,
-anne nerde , anne bakıcamm, diye, yaklaşmaya çalışıyo, örümceğe. Bende tutup
-yaklaşma yaklaşma, diye müdehale ettim ama, sonra düşününce çok pişman oldum, ben korkuyorum diye ona da korku aşılıyorum. çok yanlışşş, çokkk.
ben bu mor menekşeye iki ısırık atsam izin varmııı??????
rica ederim buyrun lütfen :)))))
oluyo öyle şeyler :) biz de insanız ani tepki verebiliyoruz, kızma kendine...
Bu arada bu fıstık, jenifer lopez gibi olmuş, çıkıp dans edecek az sonra sanki
ya denizcim hiphop çı oldu bizim kız, anne babada da yok böle yetenekler ama ...
"sonra düşününce çok pişman oldum, ben korkuyorum diye ona da korku aşılıyorum. çok yanlışşş, çokkk"
duydugum en ümit verici cümlelerden biri bu bugün.
sığ insanlar cennetinde nefes gibi geldi
bu yorum da bana nefes gibi geldi,
sevgilerrrrrrrrr