Duru Günlerimiz

Durucum çok severek başladığı tahsil hayatından ikinci haftada sıkıldı. Birkaç gündür nazlanarak gidiyor. Önceki gün girmek istemedi. Bahçede yanyana oturduk, sonra öğretmeni geldi yanımıza
-Duruuu, bu gün çok eğlenicez biliyomusun? dedi, bende
-Duru bu gün gelmek istemiyor, benimle gelip yanımda sandalyede oturmak istiyor bu gün , dedim
-Ama biz bugün kocamaaaann tv. da cizgi film- patlamış mısır keyfi yapıcaaazzzz, dedi öğretmeni,
-Yok yok biz bugün öğlende tost yeriz Duruyla, dedim.
Duru biraz düşündü,
-Sen git şimdi, akşam gelirsin tamammm? dedi.
Dün sabah ağladı, öğretmeni, ağlasada kucaklayıp içeri götürmenin daha iyi olucanı söyledi. İlk defa ağlayarak ayrıldık. Bıraktıktan yarım saat sonra aradım,
-'Duru ağlamıyor ama çok sert bakıyor bize' dediler. O gün hava çok sıcaktı. Bahçede havuza girmişler, akşam aldığımda mutlu görünüyordu. Bu sabah yine ağladı, ama daha az, aradığımda da iki dk. içinde 'eski Duru geldi' dediler. Sanırım bana nazlanıyor. Bana göre, bu ani tavır değişikliği, okul dönemi başladığı için diğer öğrencilerin de gelişiyle birden daha kalabalıklaşan ortam ve yanlızlık hissi. Dün arabada konuştuk, sende puding yedinmi? dedim
-yemedim, hiç güzel yapamıyo öğretmenler, pislik püslük olmuş, dedi. Ne demekse?
Öğretmenleri 'çok normal, olucak bunlar' diyor. Bana da evde çok fazla etkinlik yapmamaı, hatta çok fazla ilgilenmememi tavsiye ettiler. Orda olmanın cazibesi kalmıyormuş. Evet, hadi bakalım günlük, ilgili anne olmak ta suç, şimdi de ilgisiz anne olmayı öğren bakalım :)