Duru Günlerimiz

Sabah çok açık bi hava vardı, tabi ben işi gücü bitirip merkepçimi dışarı çıkarana kadar güneş falan kalmadı, yinede mutluyduk ama yine o korkunç fırtına geldi, şıp şıp damlamaya başladı, çocukları kapıp içeri kaçıştık, gerçi onlar çok eğlendiler, Durucum kıkırdayıp durdu kucaklayıp koştururken.



Eve dönüncede, okuduğumuz bi hikayeyi hatırladık, Cem dışarda oynarken yağmur başlayınca evde oynamak zorunda kalmıştı, şahane geri bildirimler yaptık, cuk oturdu, araya bi de arkadaş ziyareti sığdırdık, Selinciğinde doğum günüymüş, Evde yanlız çizgi film seyrediyomuş, beraber cep tel. dan kolbastı eşliğinde hoplayıp zıpladılar ,bisküvili pasta yediler, işte küçücükte olsa bir doğumgünü partisi , kızlar için...



Bu aralar Durucum çok hoş cümleler kuruyor;
_Anne beraber sohbet edelimmiii?
_Anne seni çok seviyorum
_Güzel annem...

İlk duyduğumda inanılmaz mutlu oldum. Anlıyorum ki herşey bunları duymak içinmiş...