Uyku düzeni

Durucum bu atmosfere öğleden sonra adım attı, ilk gece halinden hiç memnun görünmüyordu, belki de dünyaya gelişi kendi istediği şekilde olmadığı için, alıştığı ortamdan aniden koparıldığı için kızgındı. En azından, olması gerektiği gibi sütü hazır durumda onu bekliyordu ve hiçte az değildi, bu gün bu şartlarda,bunu her bebek bulamıyor:( Yine de benim yanımda sütünü içerken sakin ama sepetine yatınca huzursuzdu, ben kalkamıyordum, annem kucağında gezdirerek, hiç uyumadan geçirdi geceyi. İkinci gece yine aynı durum tekrarlandı, hemşireler burun aspratörüyle burnunu kurcalamaya başladılar, kafamı çevirdim, gazı var, çok gazlı bir bebek dediler, 'eywahh' dedim içimden sonra anneme 'yanıma yatıralım belki benim yanımda olmak istiyordur' dedim, ve Duru sakinleşti, mırıl mırıl uyudu gece. Bunu da sıksık annemle birbirimize hatırlatıp, sevgiyle dönüp bakarız Duruya :)

Eve dönüşte, tüm görmemişliğimizle hiç kucağımızdan bırakmadık Duruyu, ağlasa da ağlamasa da kucaktaydı, allahtan cildi çok hassas bir bebek değildi, sürekli öpüldü, gezdirildi ve bu böyle bir ay kadar devam etti. Sonra herkes evine döndü, Bende kucak delisi bir çocukla başbaşa kaldım, bu da bana ders oldu! Başka çocuğum olursa, yatağından kaldıranı kovalarım. Neyse, ilk ay yanımızda, ikinci ay bizim odamızda beşiğinde, üçüncü ay da odasında yatmaya başladı. Herkesin odasında yatması gerektiğini öğreticem ya, yanımızda yatırmıycaz ya, inat ettim, emzirmeyi bırakana kadar, gece uyandığında yanına giderek, uyuyunca tekrar odama dönüp yarım saat sonra tekrar kalkarak, kendimi telef ettim. Uykusu son birkaç aydır yetişkin uykusuna benzemeye başladı, yani akşam yatıp bazen beni hiç çağırmadan sabaha kadar uyuyor, arada bir gece beni çağırıyor, hatta çok komik bir çağırma şekli var;
-annecimm, nerdesin annecim, yüzünü göremiyorum anne, nüften gelirmisinn?
aynen böyle bağırıyor. Işıkları tamamen kapatıyoruz yatarken, ben rahatsız olduğum için, bir de okumuştum, karanlıkta uyumak daha dinlendiricidir, bebekler ve çocuklar içinde uyku alışkanlığı kazanmaya yardımcı olur, diye.

Uyku saatlerini de şöyle ayarladım; ilk aylarda hafif bir gaz sıkıntısı ve kucak alışkanlığı nedeniyle, hoplatarak, gezdirerek, kucakta ve gece 1-2 arasında gece uykusuna geçiyordu. Süt için birkaç saatte bir uyanarak sabah 5, 6 ya kadar uyuyordu. Erken uyuma alışkanlığı için yavaş yavaş daha erkene çekmeyi denemeyi düşündüm. Annem bile, 'bebek daha, oo öyle kolay olsaaa' şeklinde yaklaştı ama düşündüğüm gibi oldu, 3-4 ay içinde akşam 9'a ayarladık yatış saatini. Tabi işimi kolaylaştıran, Durucumun gece uykusunu anlayan bir bebek olmasıydı. Öğle uykusunu çok nadir aksatmışızdır, 1 saat kadar öğlen uyuyor. uyumazsa da hiç çekilmiyor!
Şimdi 27. ayında, sabah koğuş kalk; 8, öğlen uykusu 1,akşam yatış 10-11.


Uyuma şeklinden de bahsedeyim uzatmışken; Kucakta hoplatarak gezdirerek uyutma giderek zorlamaya başladı, ilk aylar bebeklerin kilosu hergün artar bildiğiniz gibi, annem, ayakta sallamakta ısrarlıydı, büyükler bunu severler yine bildiğiniz gibi, bende yine okumuşum, beyne olumsuz etkileri olabilir sallamanın fln şeklinde, gezdiriyorum Durucumu habire kucağımda. Sonrasında bilek eklemlerimdeki çıkıntı olan kemikler, sivrilmeye başladı, bir sürede çok sevimsiz metal bileklikleri kullanmak zorunda kaldım. dr. geçmezse ameliyat dedi, bir daha da uğramadımzaten yanına. Efendim sonrasında geleneksel yöntemlerin kıymetini anladım, oturdum yere, ayama aldım Duruyu, kendi kendime dedim ki;
-ama bu çok rahatmış!

birkaç gün öncesine kadarda bu rahat yöntemle uyutuyordum Durukız'ı. Geçenlerde güzel bir gelişme oldu, kendi kendine uyumaya başladı Duru. Bu da beni çok mutlu etti, işim azaldığı için değil, büyüdüğünü gördüğüm için, kendi kendine yetmeye başladığı için. Bu kadar uzun yazmamın sebebide budur. Kendime bağımlı yetiştirmek istemiyorum, kendimi de sürekli uyarıyorum ama başka önemli şeylerde yapmam lazım. Artık kendi kendine yemek yemesi gerek. İstediği kadar ama kendisi yemeli. Aslında geç bile kaldık. Bunu hep yapmak istedim ama erteledim, daha çok yedirebileyim, daha az dökülsün vs. diye. ama artık yemek masasında ve karşılıklı oturarak yemek yememiz lazım. Bunu da burdan yazıyorum ki, kararlı davranabileyim. Sonra da tuvalet eğitimi var, iş çok yani günlük.