Sıkıldık artık gitsin kar...




Bu sabah tam istediğim gibi bir hava vardı, güneşli, az rüzgarlı ve karlı. Durucum farketti, 'anne güneş açtııı, süpeerrrr ' diye heyecanlanınca, iş güç aynen bırakıldı, hemen dışarı koştuk. Bir saat kadar dolaştık, karla oynadık, yakında bir okul var, Duru gitmeyi çok seviyor, bahçesinde gezindik, su birikintilerinin içindeki solucanları inceledik, hava yine kararmaya başladı, dönüş yaptık evimize. Eve girerken Durucum, 'anne fırtına çıkıcakkk' diye panik ifadesiyle güldürdü beni, sağolsun.

Akşamüstü de Zeynep'in kolay brownisinden yaptık. Tamamen sıkıntıdan. Komşuya tabak götürdük, Durunun elinde de en sevdiği bebeği, -adını da lokum koymuştu bizzat kendisi-
soru;
-bebeğin çok güzel kim aldı duru?
biraz düşündükten sonra omuzlar havada verilen cevap;
-'odamda buldum!

soru;
-büyüyünce doktor olucak benim kızım, çocuk doktoru. ne olucaksın Duru?
-palyonço!
Çok kararlı ve net cevapladı. Müdahale etmicem, önemli olan sevdiği işi yapması:)

Tanıştıralım, Lokum...

Analar çeker yükü, kimsenin bilesi yok...

0 yorum:

Yorum Gönder

Datttlu Yorumlar