Korkunç bir kısa film...

Bayramın ikinci günü, akşam gezme dönüşü, Ferhatın yeğeni, ki Hüseyin adı, bizi kapıdan bıraktı, o arada annemin kapıda beslediği üç yavru kediden koyu renklisi, arabanın altına girdi, motor sesini duyunca çıkar diye düşündük, hep öyle oldu bu güne kadar, ama bu sefer kaçmamış olacak ki, araba çıkarken yerde kafasından kanlar akan yavruyu bulduk. Aylinle panik içinde eve koştuk, Duruyu anneme teslim edip ferhata gazete, vs. attık balkondan, Ferhat, defnetti rahmetliyi, anneme bahsetmeme kararı aldık, yukarı kaçtık. Hüseyin yıkıldı, kız arkadaşı ağlarken, binip yola devam ettiler.
Ertesi sabah, balkondan bahçeye doğru eğildim, anne kediyle gözgöze geldik, ağzını açıp inler gibi sesler çıkardı bana gözlerini dikip, yavrusunu sorduğuna eminim, içeri kaçtım yine.
Öğleden sonra, tepsimizle bahçeye çıktık, Duruş'a yemek yedirirken, annem de çiçekleri suluyordu, birden bana dönüp
-küçük kara yavruyu rüyamda gördüm, alnından kanlar akıyordu, şimdide yok ortalarda, bişey oldu kesin! dedi. Annemin 'malum olan' rüyaları zaten ayrı bir post olur. Boş boş bakabildim sadece, doğruyu söylemekte, yalan söylemekte işime gelmedi o an, Duruş ta yanımızdaydı...
Akşam rüyayı dinleyen Ferhat, etkilenip, sessizlik kararımızı bozup anlatmış telefonda anneme.

Ertesi gün, çok sevdiğimiz aile dostumuz Gülveren ailesi, bayram ziyaretine geldiler, akşam çıkarlarken yine Hüseyin isimli aile reisi, geri geri inip 'haydi iyi bayramlaaarrr, iyi akşamlaaaaarrr' derkennn, diğer sarı yavrunun üstüne basıp malesef hayvancağızı ezdi. Annemin avcunda son nefesini verdi ikinci yavru. Onuda defnettik. Geriye kaldı bir yavru. Şu an yaşıyor, annesinin sütüne tek başına sahip olmanın sevinci içinde...
Hüseyin abi çok zor atlatmış, gece uyuyamamış,' o ses' aklından çıkmıyormuş...
Üzgünüz...