Duru Günlerimiz

Kankalar akşam gezmesinde. Kahve içip fal baktılar, numaracılar.

Bu ara enerjim çok düşük. Yaz bitince bende yürüyüş sporumla vedalaşıyorum. Evde yürümeme de Durucum izin vermiyor. Egzersize başladım, birkaç hafta yaptım, sonra yine yapmamak için kendime ilginç bahaneler uydurmaya başladım. Nerdeyse gidip sahte rapor alıcam. Spor yapmadıkça enerjim dahada düşüyor, düştükçe daha halsiz hissediyorum, al sana kısır döngü! Bitmedi, bide kilo almaya başlıyorum, ki geriye tek çözüm kalıyor; daha daha daha az yemek. Aslında ben günde iki öğün yemek yiyorum, nerdeyse liseden beri akşamları yemek yemiyorum,  eğer dışarı çıkarsak kendime izin veriyorum. Mesela annem de günde bir kez yer. Kilo aldığı zaman da hiç mi yemesem acaba diye düşünür :) Cidden böyle. Oğuz Aral ın biyografisinde okumuştum, o da günde bir kez yermiş, yanlış olduğunu söyleyenlere de

-'iyi cins atlar, köpekler günde bir kere yemek yer' dermiş.

Sevdiğim birinden, sevmediğim, duymak istemediğim bir haber... Daha önce yendiği hastalık, daha güçlü , daha sinsi dönmüş, babam hastalandığında beni teselli ederken, üç sene daha sağlıklı kalabileceğini tahmin edemezdik. Yine de hep gülerken hatırlıyorum, allah rahmet eylesin...