Nostalji dolu iki gün geçirdik Eskişehir de. Çok güldük, çok eğlendik. Cumartesi sabah 6.30 üç araba çıktık yola, kahfaltıda esk.deydik. Yolda kiraz yedik, radar yedik, manzara o kadar iyiydi ki etrafı seyretmekten kitabı elime almadım bile. Gelincik tarlaları vardı ve kırmızının en canlı tonlarında açmışlardı.
Esk. 9 yıl içinde o kadar değişmiş ve güzelleşmiş ki, şimdi kalıyor olsaydık, hiç ayrılamazdık. Okul bittikten sonra da hepimiz memleket hasreti çeken gurbetçiler gibiyiz.
Alışveriş merkezi yoktu, bizden sonra bir sürü yapılmış ama hiç merak etmedik, gitmedik te zaten. Önemli ve özel olan yerler bizim için takıldığımız kafeler, yemek yediğimiz, eğlendiğimiz mekanlar, yürüdüğümüz sokaklardı. Hangisine gideceğimizi şaşırdık. Kapanan yerler için, biz iflas etmiş kadar üzüldük. Vakit bütün planladıklarımıza yetmedi.
Oturduğumuz evleri hatırladık, ne çok ev değiştirmişiz... Ayşecimle en son oturduğumuz ev... Doktorlarda söylemesi ayıp. Baktık, perdeleri aynı duruyor. Sonraki öğrencilere kalmış.
0 yorum:
Yorum Gönder
Datttlu Yorumlar