Pazar öğleden önce

Sabah Ferhat kendiliğinden kalktı,
-hadi kahvaltıya Eskihisar'a inelim dedi, iki kere şaşırtıcı bir durumdur bu. Ben de herzamanki gibi
-ama yürüyerekkk dedim, itiraz ettiler ama kabul ettiremediler. Duru direk
-ama ben yoruluruuumm, dedi, artık puset kullanmak istemiyorum , elele tutuşup gezmek daha güzel, hemde Durululu içinde hareket lazım. Çocukları yormak lazım biraz, düzenli uyku, iştah için, yaşasın kötülük!
Tabi yolda
-durun durun fotoğraf çekicem, Duru bak kedi, aaa kelebek derken bir saat kadar sürdü aşşağı inmemiz, birazda yer beğenme faslı zaman aldı, sonunda kahvaltıya saldırdık, süpürdük, ben özellikle çayı sünger gibi çektim diyebilirim.




Önceki akşam Yüzüklerin efendisi vardı tv.da. Duru Smegol a taktı kafayı, yolda sürekli
-baba Smegol nerde yaşıyor, buralardamı, mağarası nerde, diye sordu. Çocukların hayal gücü müthiş çalışkan oluyor.

Ferhat tren yolunda fotoğraf istedi, bende acayip irkiliyorum, çok mantıksız ve gerçek olan tren kazaları geliyor aklıma.
-Tamam çektim hadi hadi çıkınnn, diyorum, Feroş
-yok yok bakamadım bidaha çek, diyor, ben çekiyorum tekrar telaş yapıyorum, bu böyle birkaç dk. sürdü ama stres yaşadım, oyyy...



Eskihisar sahilinde daha çok Kaplumbağa Terbiyecisi tablosuyla bilinen Osman Hamdi Bey'in müze(!) haline getirilmiş evi var. Büyük, iki yapıdan oluşan ahşap evleri, kayıkhanesi, küçük bir korudan oluşan arka bahçesi var, kayıkhaneden anlıyoruz ki sahil doldurulmadan once denize sıfır bir yalıymış. Kahverengi evde de resim kursları, sergiler oluyor.Önceki senelerde, bahçesi de cafe olarak işletiliyordu. Çok kötü bir işletmesi vardı ama yine de biz pazar sabahları kahvaltıda Osman Hamdi Beylerdeydik. Bu sene kapalı, bahçe otlarla kaplanmış, çok bakımsız görünüyor. Düzeltilir belki.