Gece uykusuna geçiş törenimiz sık sık konsept değiştirir. Bir süredir de, salonda loş ışıkta, koltukta kucak kucağa (evet bu sıcakta!) belgesel seyrederek uykuya geçiyoruz. Aslında NTV deki hayat belgeseline rastlayıp bayılmamızla başladı bu moda. Hani Dayı'nın seslendirdiği. Duru çok sevdi ama arkası gelmeyen sorularıyla uyuya kalana kadar beni biraz zorladı. Yine de bu kadar heyecanlandığını görmek çok güzel. Sonraaa evde belgesel aramaya başladım, Planet Earth'ün Dağlar bölümünü buldum, onu ezberledik bir de okyanus belgeseli var pek renkli, onu seviyoruz. Sonra ordan burdan toparladım Planetleri, ama favorimiz suda geçenler. Sorular şu minvalde ilerliyor;
-anne bu neeeee (gözler iri iri)
-mercan
-nedeeennnn? (bu soru kitliyo beni ama çocukta haklı, konu hakkında bilgi edinmek istiyor, ama nerden başlayıp nasıl anlatacağını da bilmiyor. Yani bu 'neden'in anlamı, 'bana anlat')
-anne naaaptıııı? (gözler tahmin ettiğiniz gibi)
-büyük balık küçük balığı yedi
-nedeeeennnn? (daha da meraklandı şimdi. Aslında hayatın bu mantık üzerine kurulu olduğunu nasıl anlatabilirim ki?)
İşte böyle, uyku saati gelince, 'anne belgeseelll' diye zıplamaya başlıyor. 15-20 dk. içinde de uykuya geçiyor. Azalan sorulardan ve pıtıpıtı kıpırdamaya başlayan pamacıklarından anlıyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder
Datttlu Yorumlar