Evet, babalar da çocuk olur, keser, biçer, yapıştırır, tabi bu arada ev batar, toplamak yarım saat alır...
Durucum üstünü başını kesme huyundan vazgeçti, ama kağıt, dergi kesme ,işleri devam. Kocaman bir örtü seriyorum yere, üstüne yastıklar yerleştiriyorum, kalkıp geziyor, tekrar oturup kesiyor, biraz başka oyunlar, sonra yine kağıt işleri, biraz çizgi filim, sonra yine makas... Böyle geçiyor akşamlar. Bazen örtüyü ve dağınıklığı görmekten sıkılıyorum topluyorum, hemen gelip, 'anne kağıt kesiceeemmm' demeye başlıyor, yayılıyor örtü yeniden. Bir çeşit bağımlılık oldu yani. Neyse, deneyimle sabit ki, bu da böyle bir dönem, gecicek, yerini başka hevesler alıcak...
Bazı babalar diyelim:))