Ben bugün yeniden çalışmaya başladım. Durucumu Melek teyzesine bıraktım, birkaç gündür anlatıyordum zaten, biraz düşünüp sorular soruyordu, anlamaya çalıştı sanırım kendince. Dün akşam oyuncaklarıyla oynarken kendi kendine konuşuyor;
-ben işe gittim, sonra geldiimm para kazandım, iş yaptııımm...
diye tekrarlıyor. Belki de düşünüyor, tartıyor olacakları...
Sabah ben hazırlanırken yine sorular,
-nereye gidiyoruz anneee?
-tatlım ben işe gidiyorum
-peki ben kiminle kalıcam?
Çok hüzünlü sordu, yinede olgunluğundan hiçbirşey kaybetmedi, bir oyuncak seçti kendine, yanına aldı. Üçümüz beraber süt içtik çıkmadan, konuştuk, çok sevimliydi tatlım.
-Sana ne getirmemi istersin, dedim-baba oyuncak getirir zateenn, dedi, fazlasında gözü yok, bitanemin. Yinede öğlende gidip hediye aldım, sevincini görmek için sabırsızlanıyorum.
Kendimi frenledim, sadece iki kere aradım, ilkinde neşeliydi ama öğleden sonra
-anne nüfteenn geell demeye başladı.
Bebeğim;
Özledim teninin kokusunu özledim,
özledim sımsıcak nefesini özledim
özledim mızmızlığını o sevimliliğini özledim
ama yeniden hayata karışmakta çok güzel....
:( ne kadar zor bir süreç...Umarım hızla alışırsınız, anne kız...
umarım... :)
Gerçekten zor ama alışılıyor işte.
Kolaylıklar diliyorum..
teşekkür ederim, hepimize kolay gelsin...